Kriebels in de buik.. Lang niet meer gevoeld. Na bijna 3 jaar mocht ik dan voor het eerst mijn kindje in handen nemen. Wat doe je op zo’n bijzonder moment? Kijken, voelen, en ruiken. Realtime sensatie!
Bevalling
Nee, het gaat niet over de geboorte van onze zoon. Maar zo voelde het wel even. Hoewel ik dat helemaal niet kan vergelijken als man, doe ik het toch – literaire vrijheid is een groot goed. Er wordt vaak romantisch over gedaan, maar een boek schrijven & publiceren is een enorme bevalling. Maandenlang hard en eentonig werken, met je laptop en materiaal als enige metgezel. Zitvlees als eerste vereiste. Of het zwaarder is dan een echte bevalling weet ik niet, in ieder geval langduriger. Auteurs die in 9 maanden een goed non-fictie boek schrijven, ik ken ze niet. Daarmee houd de vergelijking wel op: een boek kan je laten vallen. Laten rondslingen. Moet je bij een baby eens proberen. Kans van 100 op 100 dat je dan herrie in de tent hebt.
Historische sensatie
Vorige week was ik op bezoek bij mijn uitgever in Utrecht. Mijn eersteling, ‘Weldaad Loont’, over het koninklijk leven en onderscheidingen in Nederland, was binnen. De datum stond al weken in mijn agenda. Naarmate de dag naderde liep ik met 2 brandende vragen rond: hoe zou ie eruit zien? En vooral: zou de geur van vers gedrukt full-colour papier lekkerder zijn dan die van eeuwenoude handgeschreven brieven? Niet zelden vol hanige krulletters, onleesbare Franse woorden (de taal van Europese koningshuizen) en een kroontje als brievenhoofd.
Koninklijk voyeurisme
Toen ik dagenlang research deed in het Koninklijk Huisarchief op Noordeinde – aanschouwd door prominente royals op doek – voelde ik de ‘historische sensatie’ die cultuurhistoricus Johan Huizinga (zie foto) zo mooi beschreef. De grootste geschiedschrijver van de Lage Landen noemde het opwinding van zintuiglijke waarneming. In mijn geval niet alleen veroorzaakt door die onovertroffen geur van oud papier, maar ook door koninklijk voyeurisme; het bestuderen van handgeschreven gedachten van vorsten – niet zelden vol gelamenteer.
Ideale research
Het is ook de reden dat ik regelmatig te vinden was in de opgedoekte De Slegte in de Kalverstraat. En maakte mijn hart onlangs een sprongetje bij het betreden van de prachtige bibliotheek in het Rijks. Ik beken: oude boeken hebben effect op mij, als de zon. Aan de eind van de dag, zie ik steeds weer die lach, om mijn mond. Zo moet research zijn: in een inspirerende omgeving bijzondere correspondentie vinden die door nog weinig vakgenoten bestudeerd is.
Droomdoel
Lezing van een interview met schrijfster Annejet van der Zijl in NRC over haar nieuwe biografie bracht dat gevoel weer even terug. Niet dat ik me wil vergelijken, maar ze is zeker een inspiratiebron, en schrijft prachtige biografieën. Nu weet ik zeker dat nummer 2 geschreven gaat worden. Geen biografie, maar wel een bijzonder, waargebeurd verhaal over een onmogelijke liefde. Van onmogelijke mensen, in een onmogelijk leven. Of de tweede in 2016 afkomt? Guess not, maar ik beschouw het graag als mijn volgende ‘droomdoel’ (die moet je stellen tegenwoordig). De eerste research bezorgt me al een fijne flow. Intuïtief en uit eerdere ervaringen weet ik dat ik dan op het goede pad zit.
Verkoopcijfers
En wat betreft die ontmoeting met mijn kindje. Dat was een bijzondere, intense ervaring, na al die nachten, fysieke malheur en creatieve impasses. Mede door het warme welkom van het redactieteam bij uitgeverij Matrijs in Utrecht. Zonder een gedreven team van vakmensen maak je geen goede boeken. En haal je niet dergelijke fijne (voor)verkoopcijfers. Een realtime sensatie, me dunkt..