Het ene overlijdensbericht neem je voor kennisgeving aan, bij de tweede slik je even, en de derde raakt je tot diep in je vezels. Soms als de dood dichtbij komt, en onverwachts aan je snuffelt alsof ie even kennismaakt, kun je het spoor bijster raken.

Meestal maar even. Of langer, als het gaat om iemand wiens genen je draagt. Zoals ik vorig jaar na de dood van mijn bijzondere vader helaas heb ervaren. ‘Rouwverwerking’ noemen ze dat gapende gat in je leven na de begrafenis van een dierbare. Wie dat k-woord bedacht heeft, mag nooit meer een pen aanraken..

Vakkennis

Gisteravond was geen kennisgeving, geen wegslikken, maar wederom een rechtse directe. Die kwam aan na een paar appjes van vrienden met slechts 3 woorden: Joost Karhof (48) overleden.

Hij speelde al jaren in een andere league, eentje die voor mij als krantenman te hoog gegrepen leek. Al die jaren volgde ik hem beroepsmatig, en genoot ik van zijn quasi-nonchalante manier van interviewen, van zijn vakkennis, en scherpe manier van doorzagen van politici in NOVA en Nieuwsuur. Altijd respectvol en professioneel. Wars van een groot ego en vervelende maniertjes (“draait dooorrrrr”).

Moeiteloos

In 2016 mocht ik toevallig met hem kennismaken. Als beginnend schrijver was ik met een vriend uitgenodigd voor een nieuwe geschiedenisquiz van de NTR; ‘Van Alle Tijden’. Op de selectiedag in Hilversum kwam ik hem al tegen. Joost kwam binnenlopen, trok niet de aandacht, maar ging stilletjes achterin zitten. Op de achtergrond observeerde hij de kandidaten. Tijdens de opnamedag maakten we kennis voor de deur van de tv-studio. Hij groette ons vriendelijk, terwijl ie een peuk stond te roken. Dat zagen we hem die dag nog veelvuldig doen..

“De opnames hoefden zelden worden stilgelegd voor een verspreking”

Karhof was oprecht geïnteresseerd in zijn quizkandidaten, stelde goede vragen, presenteerde moeiteloos de nieuwe quiz, en de urenlange opnames hoefden zelden worden stilgelegd voor een verspreking. We verloren na een spannende finaleronde.

Teleurgesteld dropen we af, achter metershoge zwarte gordijnen die de gedateerde tv-studio grandeur moesten geven. Ja natuurlijk, wilde hij wel even op de foto met mij en mijn nieuwe boek. Die hij daarna niet verveeld weglegde maar met interesse doorbladerde. Zoals een heuse boekenliefhebber betaamt.

Daarna liep hij de studio uit voor zijn zoveelste snelle peuk. Even ontstressen, voordat hij de volgende aflevering met verse kandidaten moest opnemen. Hij draaide er die ochtend vier achter elkaar. Afleveringen, welteverstaan.

Authentiek

Dat presenteren topsport is werd me die dag duidelijk. Zeker voor een bevlogen workaholic als Karhof was. Ik vermoedde het al als relaxte krullenjongen van de krant, waar je in relatieve rust je verhalen kan maken. In een tv-studio moet je als het rode lampje brandt 100 % scherp zijn, keer op keer. En dan heb ik het nog niet over de kijkcijferdruk. De nieuwe historische quiz werd lovend ontvangen in de kwaliteitskranten. De presentator werd nadrukkelijk vermeld.  Joost zal het vast met een glimlach tot zich hebben genomen. Het verbaasde me geenszins.

Net als de vele lovende woorden van collega’s en door hem geïnterviewde Kamerleden me niet verrassen. Zijn veel te vroege overlijden raakt veel mensen, getuige ook de eerste plek in ‘meestgelezen nieuws’ op Nu.nl  toen het trieste nieuws bekend werd gemaakt. De geliefde vakman, de authentieke presentator, is niet meer. Joost Karhof werd onwel op Tweede Kerstdag en stierf niet veel later in de ambulance. Slechts 48 jaar oud.