“Vergeet niet dat de keuzes die je maakt, de juiste zijn, want je hebt ze zélf gemaakt.”
Ik hoor de zanger van Van Dik Hout dit zingen en zijn woorden vliegen recht in mijn hart. Keuzes maken we zélf. Dus zijn we ook zelf verantwoordelijk voor de gevolgen. We doen het meer dan 100 x per dag, waarom blijft kiezen dan toch zo moeilijk? Tips hoe je kunt omgaan met lastige keuzes.
Deze zomer stond ik voor een klassiek keuzedilemma. Zo eentje die dagenlang door je hoofd spookt, waarvan je ligt te woelen in bed. De keuze ging niet over mij, maar over ons hele gezin. Gaan we weer een tijdje wonen & werken op ons favoriete eiland in de Caribbean, met als consequentie dat ik waarschijnlijk mijn eigen boekpresentatie misloop? Een boek waar ik ruim 2 jaar met ziel & zaligheid aan heb gewerkt. Is het slim om aan de andere kant van de wereld te zitten als dat boek wordt gelanceerd? In mijn afwezigheid?
Ratio versus Intuïtie
“Natuurlijk niet!” schreeuwde mijn ego-stem. “Wat voelt beter?” fluisterde mijn intuïtie-stem. In de kern kwam mijn keuze hierop neer: ratio versus intuïtie, welke krijgt voorrang? En wat vind ik belangrijker? Mijn professionele plicht vervullen? Of onze verlangens volgen?
[margin margin=20]
[margin margin=20]
“Soms heb je te ver gezocht, maar het antwoord verschijnt in al zijn kleur.”
Op het moment dat ik Buitenhuis deze zin hoor zingen en in de tuin in de volle zon zit te tikken, vliegt er een felrode vlinder over mijn scherm. Toeval? Daar geloof ik niet in. Wel in wonderen. Een aanrader; dat voelt veel fijner.
Dus ging ik in plaats van mijn eerste gedachte – advies vragen- dit keer naar binnen. Het antwoord op lastige keuzedilemma’s ligt namelijk in je hart. Ik roosterde mezelf een uurtje vrij, zette mijn zonnebril op en fietste de duinen in, figuurlijk onze achtertuin. Daar in de heerlijke natuur met een zacht zeebriesje pakte ik een moment voor mezelf, ging zitten in de natuur, genoot van de stilte, rook de zilte zeelucht, en als vanzelf kwam het antwoord naar boven drijven. Intuïtief.
Angst versus Verlangen
Hoe? Ik stelde mezelf de vraag: kies ik uit Angst of Verlangen? Ik schrijf ze met hoofdletters, omdat dit de twee oeremoties zijn waarop we al onze keuzes baseren. Al eeuwenlang. Zit je met een lastige keuze? Stel jezelf deze vraag en projecteer de uitkomst van beide opties. Dus: hoe voel ik me als ik ‘Nee’ zeg tegen deze kans? En hoe bij ‘Ja’? Het is de oplossing voor bijna ieder keuzedilemma.
En zo niet? “Het is oké als je soms de fout in gaat” zingt Buitenhuis. Sterker nog, hij herhaalt het veelvuldig.
Dat doet ie niet voor niks. Martin is niet alleen een begenadigd zanger, hij schrijft ook ijzersterke, waarachtige teksten. Soms mag je best de fout ingaan. Als mens, maar ook als ondernemer. [margin margin=20]
Materialistische maatstaven
Jaren heb ik gedacht dat ik geen fouten mocht maken, dat ik een loser was als iets niet lukte, als ik een ‘foute’ keuze had gemaakt. Later ontdekte ik dat dit onzin is, dat ‘fout’ niet bestaat maar een waarde-oordeel is naar westerse materialistische maatstaven. In onze westerse wereld rekenen we succes nog altijd af op de platte vraag: ‘wat schuift het?’ Geld blijkt anno 2015 nog steeds dé graadmeter voor succes. Of je nou CEO van een beursgenoteerd bedrijf of een topcrimineel bent.
Kijk naar de Amerikaanse presidentskandidaat Donald Trump. Hij beledigt continu vrouwen, kent het verschil niet tussen het Oude en Nieuwe Testament, maar is al jaren miljardair -lees: erg succesvol- en dus wordt er in de VS naar hem geluisterd. En krijgt hij veel media-aandacht.
Hoewel dit oude denken door de crisis langzaam begint te kantelen, en er steeds meer waarde wordt toegekend aan immateriële wensen als innerlijke voldoening, creativiteit, persoonlijke vrijheid en autonomie. Zeker door innovatieve leiders, als wijlen Steve Jobs. Ook blijkt uit omvangrijk internationaal onderzoek dat het geluksgevoel boven een inkomen van 70.000 euro niet noemenswaardig meer stijgt. Dus waarom nog denken dat geld gelukkig maakt?
Dominante triggers
Als extraverte perfectionist, opgevoed onder het motto van die hit “Als je wint, heb je vrienden”, zit ik mezelf soms in de weg.Winnen en succes waren dominante, onuitgesproken triggers in m’n jeugd. Het zit in mijn opvoed-DNA. Ik ben niet de enige, hoor ik om me heen.
Deze tijd van technologie en politieke onrust vraagt om innovators, healers & storytellers, in plaats van meer van hetzelfde: zogenaamde ‘succesvolle’ mensen. Het is vaak een synoniem voor steenrijk, zoals Trump. Succesvol willen zijn als primair doel is geen gezonde energiebron. Eerder een last. Zeker voor zelfstandig ondernemers, die dagelijks zakelijke keuzes moeten maken, niet zelden met directe financiële gevolgen. En zonder financieel vangnet, ww of ziektewet, als een gemaakte keuze even niet goed uitpakt. Dan zijn ze gelijk het haasje. Je hoort en ziet het veel op dit moment.
Waardevolle ervaringen
Daarbij komt: altijd maar streven naar succes is een heuse energievreter. Aangedreven door het ego, dat onze intuïtie-stem onderdrukt. Een reeks levenservaringen verder weet ik dat andere zaken minstens zo waardevol zijn, zo niet waardevoller. Zoals een warm en geliefd thuisfront. Daarom probeer ik ons 3-jarig mannetje op te voeden zónder prestatiedruk, maar mét positieve aandacht. Als hij weer eens struikelt en moet huilen om de bult op zijn knietje, zeg ik: “Niet erg lieverd. Dat overkomt iedereen.”
Dan kijkt ie me aan met die betraande, bruine hondenoogjes. En rent vrolijk verder.
Rest my case.
Dankbaarheid.
Onbetaalbaar.