Met de komst van sociale media zijn we steeds meer digitaal gaan delen: foto’s, ervaringen, vakantieverhalen. Bijna altijd positieve: een post over een deprimerende ochtend in bed omdat je van jezelf baalt levert weinig duimpjes op… Scroll maar eens door je tijdlijn, het kan niet op met blije foto’s en kreten als ‘super!’ ‘geweldig!’ en ‘genieten!’. Een blog over hoe we verhalen delen sinds de digitale opmars, en wat de gevolgen daarvan zijn.
Moordend tempo
We leven in een fascinerende tijd. De technologische ontwikkelingen volgen elkaar in sneltreinvaart op. Zijn we net gewend aan Facebook, Twitter, Instagram en Pinterest, en zijn opa & oma ook begonnen met WhatsApp, klopt Periscope alweer hard op de digitale deur. Wéér een nieuwe tool die het communiceren vergemakkelijkt. Video’s move over!, we kunnen nu via livestream naar elkaar kijken.
Even terug in de tijd. Als de dag van gisteren herinner ik de opwinding die ik voelde bij het sturen van mijn allereerste Hotmailtje, naar mijn zus in New York. Maar ook de discussies met vrienden, samen in een studentenkroeg, of we ook met zo’n mobiele telefoon zouden gaan rondlopen nadat een vriend er eentje had gekocht. “De hele dag zo’n rare, zware Nokia in mijn broekzak? Daaag!”
Selfiestick 
Als je 3 jaar geleden zou zeggen dat mensen nu rondlopen met een ‘selfiestick’ zou ik je hoofdschuddend uitlachen. Nu weet iedereen wat ik bedoel, of heeft er zelf al eentje. ‘Selfie’ werd twee jaar geleden uitgeroepen tot Woord van het Jaar en is opgenomen in de Dikke van Dale. Ok, voor lezers onder de 30: dat is een woordenboekenuitgever die we voor het internettijdperk allemaal in onze kast hadden staan. Een soort Wikipedia-avant-la-lettre, maar dan met dikke boeken.
Veel prikkels
Mijn punt: al die nieuwe apps en tools zijn prachtig, zeker voor online ondernemers, maar zorgen ook voor afleidende prikkels die 24 uur per dag doorgaan: aandacht wordt een steeds schaarser goed. Aandacht voor elkaar, zonder smartphones en bliepjes (wij hebben als huisregel: telefoons en tablets van tafel tijdens het eten). Maar ook aandacht voor elkaars ervaringen.
Wat bedoel ik hiermee? Met het gevaar voor ouwe lul te worden versleten, spoel ik even terug naar vroeger. Toen geluk nog heel gewoon was.. Als ik thuiskwam van vakantie met vrienden (Interrail!) of vriendin, ging ik bij mijn ouders langs om onze ervaringen te delen. Soms met een map vol foto’s, maar vaak hadden we nog geen tijd gehad om die in een winkel te laten afdrukken.
Verhalen met kop & staart
Dan zat je op een zomerdag samen in de tuin, en zorgde moeders voor verse koffie en gebak van de ambachtelijke bakker. Mooie verhalen delen, bijvoorbeeld over die broeierige nacht dat we als backpackers op een Portugees strand met knuppels werden verjaagd door locals. Met een woedende Duitser die bloedend in een telefooncel zijn ambassade ging bellen: ‘Sie sind verrückt!” Verhalen met een kop en een staart. Tijdens het vertellen genoot je van de trotse blik van je vader, en het luisterende oor van je moeder
Delen om het delen
Deze zomer stromen mijn Facebook, Twitter en Instagram-accounts weer vol en pliept WhatsApp onophoudelijk met vakantiefoto’s van ouders, broer, zus, vrienden en kennissen. Meestal met enkele woorden, hashtags of smileys. Deze week ontving ik selfies op Facebook vanuit trein en taxi met begeleidende woorden als: “onderweg naar Schiphol” en een foto in een groepsapp (ook zo’n mega-afleidende uitvinding: de groepsapp) van een luxe veerboot met de tekst: “on our way to Robbeneiland!”
Anno 2015 worden reisverhalen ‘gedeeld’ -‘geupload’ is een betere omschrijving – op digitale platforms, zelfs al voordat ze überhaupt hebben plaatsgevonden. Het doet mijn verlangen naar échte aandacht, zintuiglijk waarneembare aandacht (= het via verschillende zintuigen waarnemen van prikkels) met de dag groeien.
Event om elkaar te helpen
Dit sluimerende verlangen in mijn onbewuste brein leidde deze week tot een ingeving: ik ga een event organiseren waar zelfstandig ondernemers onderling verhalen kunnen delen. In kleine kring, letterlijk en figuurlijk. Daar spreken we over de langgekoesterde droom van velen om dat eigen boek nu eens te gaan schrijven. Als ervaringsdeskundige (eind november is mijn non-fictie boek te koop) bied ik je op dit event handvatten en tips om gezamenlijk een vliegende start te kunnen maken.
Zodat je stopt met uitstellen en gewoon aan de slag gaat. Want zeg nou zelf: word je gelukkig van dromen blijven uitstellen?
En omdat het enorm waardevol is om elkaar te kunnen inspireren – met al onze zintuigen! Die heeft Moeder Natuur ons niet voor niets geschonken.
Nieuwsgierig?
Interesse in mijn schrijfcoaching ? Mail: info@keesjandijkstra.nl
En ik vind het tof als je dit artikel wil delen, of volg me op trendblog Frankwatching, Facebook of Twitter @KeesJD